پر مرغ به عنوان منبع مهمي از بايو پليمرهاي كراتيني به شمار رفته و ضايعات آن به صورت محصول جانبي صنايع فرآوري طيور به ميلياردها تن در سراسر جهان ميرسد. اين محصول عليرغم برخورداري از مزاياي بالقوه فراوان عموما در محل هاي دفع زباله تجميع و يا سوزانده مي شود. استفاده از اين ضايعات ارزان و زيست تخريب پذير به عنوان جايگزيني بالقوه براي پليمرهاي مصنوعي در بسته بندي، كشاورزي، پزشكي و ساير زمينه ها مي تواند راه اميدبخشي براي بازيافت اين ضايعات و تبديل آنها به محصولات مفيد و دوستدار طبيعت باشد. اصلاحات فيزيكي و شيميايي براي تبديل پرها به محصولات ترموپلاستيك با كاربردهاي صنعتي، حايز اهميت فراواني هستند. در اين كار، پليمريزاسيون پيوندي منومر وينيل استات بر روي پر مرغ با استفاده از سيستم اكسايش – كاهش پتاسيم پرسولفات و سديم بي سولفيت انجام شده است. اثرات غلظت هاي منومر و آغازگر، دما و زمان پليمريزاسيون بر درجه تبديل منومر به پليمر، درصد پيوندزني و درصد بازدهي پيوندزني بررسي شده است. وقوع پيوندزني نيز با استفاده از طيف سنجي مادون قرمز، رزونانس مغناطيسي هسته و گرماسنجي روبشي تفاضلي تأييد شده است. مقادير پيوندزني بهينه : درصد تبديل منومر به پليمر 26، درصد پيوندزني 26 و درصد بازدهي پيوندزني 50، تحت شرايط واكنشي : 2 گرم منومر وينيل استات، 16 صدم گرم پتاسيم پرسولفات، 3 صدم گرم سديم بي سولفيت، دماي 70 درجه سانتي گراد و زمان واكنش سه و نيم ساعت بدست آمده است. پرهاي اصلاح شده ي بدست آمده، ترموپلاستيسيتي خوبي از خود نشان داده و به دليل طول كافي زنجيرهاي پلي وينيل استات پيوندي تشكيل يك فيلم پيوسته به وسيله قالب گيري فشاري از آنها امكان پذير مي باشد.